Spiegelbrieven: omgaan met kanker

Op deze voor – mij – bijzondere datum mag ik terugblikken op een jaar waarin ik werkelijke vrijheid heb mogen ontdekken. Precies 1 jaar geleden werd mijn lichaam geconfronteerd met kanker. Vandaag is de dag dat ik mijn verhaal via Mountain of Awareness met jou mag delen. Hoe ik dit proces heb mogen doorstaan. Hoe ik naar mijn kanker heb leren kijken, het leerde omarmen en het heb overwonnen! Ik heb geleerd te accepteren dat wij (‘ik’ en de kanker) samen door leven moesten gaan, maar hoe kon ik dit confronterende pad dragelijk maken voor mezelf?

Spiegelbrieven

Het antwoord hierop ben jij nu in je onbewust zijn al aan het lezen. Schrijven, schrijven, schrijven is het antwoord. Ik geloof dat ik door te schrijven mentaal zoveel heb overwonnen.

Ik schreef brieven aan de kanker, durfde mijn emoties en angsten op te schrijven waardoor ik mijzelf een spiegel kon voorhouden. Ik ben ervan overtuigd dat dit mijn proces een stukje dragelijker heeft gemaakt. De puurste versie van mezelf heb ik mogen ontmoeten, daar ben ik eeuwig dankbaar voor.

Oke, let’s skip the intro!

Samen met jou blik ik graag terug naar het moment waar ik het 1^e deel van mijn brief heb geschreven aan de kanker. Ik neem jou mee op ‘reis’ naar maart 2018, Bali het eiland waar ik zo van hou!

Jij bent voor mij als zout dat langzaam oplost in water!

20 december ‘17 kwam jij als een plotselinge golf in mijn leven, dat heeft mij oprecht even doen laten beven. Ik heb niet om jou gevraagd, toch heb jij mij uitgedaagd! Jij was sterk genoeg om mijn lichaam ongevraagd binnen te dringen, maar wat jij nog niet weet is dat ik krachtig genoeg ben om dit te overwinnen. Samen met mijn lichtpuntjes zullen wij de strijd met jou aangaan, en jou intens hard verslaan. Die gedachte vind ik zó fijn, want ook al ben jij ‘piepklein’, jij krijgt ons echt niet klein. Inmiddels zijn wij samen in Bali op reis, dat was voor mij een persoonlijke eis. Hier kan ik ademhalen, voordat ik jou laat bestralen.

Als kind zijnde heb ik geleerd om te delen, dus zal ik tijdens deze reis samen met jou moeten spelen. Ondanks dat ik dat eigenlijk helemaal niet wil, want ik vind jou ó zo kil. Maarja, helaas.. Sommige dingen in het leven heb ik niet voor het zeggen, daar zal ik mij maar bij moeten neerleggen. Zoals je hebt gemerkt ben ik jou inmiddels aan het accepteren, dat ben ik langzaam bij beetje aan het leren. Ik heb besloten je te omarmen, zodat jij op een of andere manier mijn hart kunt verwarmen, net zoals de lichtpuntjes om mij heen, want door hun ben ik niet altijd alleen.

Het eiland waar ik zo van hou, deel ik nu met jou!

Ondanks dat ik jou liever niet bij mij draag, heb ik je vreemd genoeg ‘graag’. Bovendien, alléén omdat jij mij de wereld anders laat zien! Er gaat een nieuwe wereld voor mij open, eentje die je nergens in dit hele universum kan kopen.

Jij maakt mij bewust van mijn eigen grootsheid, en dat voelt als vrijheid! Jij leert mij, dat ik mij niet moet laten lijden door angst, dat is een prachtig ontvangst. Jij leert mijn verdriet te delen, daardoor zullen de littekens bij mij en mijn lichtpuntjes uiteindelijk helen. Jij kan niets van mijn wijsheid wegnemen, dat maakt mij tevreden. Jij laat mij nog meer genieten van de kleine dingen, zelfs wanneer ik in het diepe zal springen. Jij laat mij stressen, tegelijkertijd leer ik daardoor zoveel wijze lessen. Jij leert mij om realistisch te zijn al doet soms, diep vanbinnen echt wel pijn. Jij maakt mijn dromen waar, al lijkt dat voor velen in deze situatie onvoorstelbaar. Jij laat mij zien wat echt is in dit leven, dat is een magisch gegeven. Jij maakt mij dankbaar, want tijd is kostbaar.

‘De wilskracht die ik heb, laat ik jou nooit van mij afnemen, dat moet jij van mij aannemen.’

Alles in dit universum is vluchtig, daarom bekijk ik het leven hier op aarde liever rustig. Tijd heeft voor mij een hele andere dimensie gekregen, dat inzicht is voor mij een hele grote zegen. Ondanks alle nieuwe inzichten die jij mij hebt gegeven, laat jij mij ook een heleboel nieuwe emoties beleven. Één daarvan, je maakt me soms echt bang. Want ik heb geen idee wat er komen gaat, terwijl het behandelplan in Nederland al voor mij klaarstaat. Met die gedachte in mijn achterhoofd, voel ik mij soms een beetje verdoofd.

Daardoor speel ik weleens een poppenkast, en doe ik richting de buitenwereld vaak net te ‘enthousiast’. Maar de waarheid is, dat ik soms ben afgestompt, omdat jij en alle informatie keihard binnenkomt! Daarom wou ik even van je vluchten, omdat ik sommige emoties echt niet kan luchten. Jij bent in mijn gedachten soms zo tegenstrijdig, dat maakt mij echt pisnijdig. Naïef dat ik was dat ik dat ik je wel in Nederland kon achterlaten, want het liefst zou ik je daar al verlaten. Hier heb ik op dit moment óók niets over te zeggen, daar zal ik mij maar bij moeten neerleggen.

Daarom heb ik besloten om je mee te nemen naar Bali, het eiland waar ik zo van hou, want hier lust ik je rauw! Ik ben ervan overtuigd dat ik van jou ga helen, al kan dat jou waarschijnlijk niets schelen. De wilskracht die ik heb, laat ik jou nooit van mij afnemen, dat moet jij van mij aannemen. Ook al voel ik mij soms verdrietig en alleen, met of zonder lichtpuntjes om mij heen. Door het allemaal van mij af te schrijven, vind ik zelfs dat geen probleem.

Jij.. jij krijgt mij echt niet klein, want ik zal je blijven manipuleren met mijn brein!

Nieuwsgierig naar deel twee van mijn verhaal? 27 december 2018 publiceer ik deel 2 hier op Mountain of Awareness.

Behoefte aan balans, kracht of rust?

Bekijk onze Awareness Academy of meld je aan bij onze community Bewust Jezelf Zijn en ontmoet gelijkgestemden.